تو + من = ما

۱

سلاااااااام

من خانومی هستم و قراره اینجا بشه دفتر خاطراتم...

از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون (البته فعلا از خلق خدا پنهونه ها ) من یه آقای همسر آینده دارم تو زندگیم ، خب جونم براتون بگه من 20 سالمه و آقای همسر 3 سال از من بزرگتره.

ما 2 ساله که با هم دوستیم ولی دوستای ساده هااااااا ، دلیل آشناییمونم این بود که آقای همسر سال بالایی اینجانب تشریف داشتن و منم که فضول از همون اول رفتم ببینم تو این انجمن چه خبره و از همین طریق ...

اینم بگم که ما دوستای دختر و پسر زیادی داریم و معنی دوستی رو بلدیم...به همه به چشم انسان نگاه میکنیم و جنسیت برامون ملاک نیست (ترسیدم اینا رو نگم فکرای بددددد بدددددد درباره

رابطمون بکنید)

داشتم میگفتم..

تو این سالها فقط دوست بودیم و رابطمون بیشتر حول درس و رشته و دانشگاه بود.آهان یادم رفت بگم من فعلا یه جوجه مهندس ترم پنجی هستم و آقای همسر یه جوجه مهندس که تازه فارغ التحصیل شده...البته جوجه ی جوجه هم نه هاااا...خب ازونجایی که نفس من بسیار تا بسیار فعال و کاری میباشد ، خیلی رزومه ی توپی داره و تو رشتش با تجربست.

این رابطه ادامه داشت تا 28 خرداد که من یه تصادف خیلی بد داشت (من مقصر نبودماااااااا ، یه آقای بی ادب چراغ قرمزو رد کرد پیچید جلوم و منم چون یخورده تأکید میفرمایم فقط یخورده سرعتم بالا بود ماشینم خورد به جدولای گوشه خیابون و بعد از سه چهار دور چرخیدن و کندن 12 تا جدول ناقابل وایستاد) ، حالم که یکم بهتر شد بهش زنگ زدم و جریانو گفتم اونم زود خودشو رسوند...منو بردن بیمارستان و آقای همسر عزیزم ماشینو برد پارکینگ و اومد بیمارستان پیشم..